Fort
Portugalski zdobył ten fort w roku 1556 naszej ery i przekształcił go w kwartał trzydziestu ośmiu przedmieść i sześciu wspólnot kościelnych. Głównym celem było ochrona obszaru produkcji ryżu Bassein przed maruderami.
W lesie u podnóża wzgórza znajdowała się osada Koli o nazwie Varanipur, która została wzmocniona przez portugalski palisad uzbrojony w trzy działa. Wzgórze było tak strome, że wspinaczka odbywała się zazwyczaj boso lub z pomocą lin. W drodze w górę było trzynaście przejść, z których cztery główne znane były jako Przejście Bramne, Przejście Wieczorne, Przejście Prabhu i Przejście Krowie. Główną trasą była przełęcz o nazwie Salada. Za Saladą ścieżka biegła przez bardzo wąski i stromy przepaść zwaną Przejściem Dobrej Nadziei, ponieważ jedno poślizgnięcie mogło rozbić wspinacza na kawałki. U szczytu przepaści brama prowadziła przez jaskinię, z której schody siedemdziesięciu stopni wiodły na szczyt skały, gdzie kolejna silna brama była strzeżona przez cztery portugalskie rodziny. Wewnątrz tego było drugie fortyfikowane drzwi uzbrojone w dwa sokole.
Szczyt wzgórza, który był o 1600 kroków dłuższy niż szeroki, był wystarczająco duży, aby pomieścić bydło, świnie i owce. Rozkazywał widokiem na okolicę, a morze można było dostrzec na zachodzie. Skała nie była fortyfikowana, ale wzdłuż krawędzi ułożono duże kamienie gotowe do rzucenia w przypadku ataku. Na szczycie znajdowało się dwadzieścia cystern na wodę i dwie zbiorniki. Garnizon, który składał się głównie z ułaskawionych przestępców, liczył około 700 osób, w tym kobiet i dzieci.